Z pamiętnika Młodej Fanki.
O koncercie ELO Part… w Warszawie w sali Kongresowej w dniu 26 listopad 2011
Może zacznę od tego, że gdybym nie pojechała na ten koncert to bym żałowała. Ale nie tego, że było tak cudownie, wspaniale, superowo. Po prostu żałowałabym, że może coś fajnego mnie ominęło, a na takie właśnie chwile w życiu jestem pazerna.
Wiele rzeczy mnie w tym występie na pewno zaskoczyło: dziki tłum dookoła, mnóstwo ludzi i ich entuzjazm. Stałam przy samej scenie i rzadko się oglądałam do tyłu, ale czułam za swoimi plecami siłę tłumu. Piosenki dobrze nam znane i lubiane. Wyśpiewałam się do cna, aż głos zdarłam. Wygibałam się i spociłam równie intensywnie. Więc zabawa była przednia.
Gdybym jednak nie bywała na zlotach na pewno była bym zachwycona i rozanielona. A ponieważ na kilku zlotach byłam to wiem, że Sun Flower Orchestra za dobrych czasów i z wokalem Filipa była by równie porywająca jak Elo. Ale za Tą właśnie grupą idzie nazwisko Jeffa (dlaczego Cię tam nie było???) i miłe wspomnienia młodości przy radioodbiorniku lub prywatkach. I ja i inni, jak przypuszczam, byliśmy tam z sentymentu i dla dobrej zabawy – i te życzenia zostały spełnione. Ale jeśli ktoś oczekiwał muzycznego orgazmu, to sorry, ale bez Jeffa Lynna w oryginale to niemożliwe. Cóż… jak się nie ma co się lubi, to się… I tak dla niektórych mniej wtajemniczonych Elo to będzie właśnie ten substytut z Kongresowej, a ja nadal tęsknię i czekam, na Jeffa. Bo o kim jak nie o mnie śpiewa on na początku Shangri La: „Magdalena, Magdalena…”.
Pozdrawia – Magdalena z Lublina
PS: Jednak musi coś w tym być skoro dla nich: naciągnęłam męża na bilety, zaraziłam wirusem Elo syna i przemierzyłam wiele kilometrów luksusowym autokarem 
